-E di pse eshte bkr te jetosh ne kete botë magjiplotë ?.sepse ngjyrat lozonjare te natyres jane krijuar per ty .sepse ndjenjat me te vecanta dhe me t çmueshme ne bote jane shfaqur natyrshem per ti perjetuar ti , ashtu magjishem siç vtm ti di t'i përjetosh.Ështe bkr te jetosh ne kete bote sepse rrymat e ekzistencializmit te shpërfaqin perpara syve ndodhitë dashakeqe dhe kuptimplotë te jetes ,dhe te përgatisin ty si qënie njerzore te jesh i forte perball tyre.Të kesh kurajon dhe "t'i thuash ne sy" se ti je aty dhe me i forte se kurrë.
-por a do t jesh gjithmon kaq optimist dhe kaq ne forme..do thoshte ndonje njeri ashtu rendom, i cili esht lodhur nga jeta dhe nk ka kurajo te luftojë.Dhe une natyrshem ashtu sic do t me vinte pergjigja nga qelizat e neuroneve te rilindura dhe "plot lëng" do t'i thosha: Unë jam ky qe jam dhe nk do te ndryshoj kurre .Jam optimist ,i forte perball jetes dhe sfidant n çdo kohe .Jam ai qe merzitet per gjera t vogla. AI qe ben mire edhe kur te tjeret i bejn keq.Ai qe perpiqet t'i nxjerr ne pah cilësitë me fisnike njerezve "te sakatosur" nga jeta, dhe cilesitë me te shëmtuara njerëzve qe e konsiderojn veten fuqiplotë.Sigurisht Jam edhe ai personi i thjeshte qe pëlqen artin , si dhe adhuron muziken e pikturen .Por a do të të mjaftonin ty kaq pak cilesi, si qenia me vetëdijen m te larte ne planet te kuptoje se kush jam unë ne te vertet? Sigurisht qe jo.Çdo njeri eshte nje bote më vete, një labirinth i pafund dhe i pazbuluar ku mund te futesh plot frik nga hijet e mendimeve gjykuese dhe te dalesh i lumtur sikur te kishe pare çdo gje, ose e kunderta.Shpesh here nk mjafton nje jetë per te njohur dikë , dhe shumë herë te tjera te mjafton vetëm nje dite te kuptosh se çfare njeriu eshte ai qe ti ke perball dhe mund te kalosh nje jete të tërë.Por unë e kam gjetur zgjidhjen time .Me duket se ate zgjidhje e nxorra diku larg nga xhepi i kujtimeve te pafundme ne nje dite dimri te ftohtë dhe ne ate moment kuptimplote i thash botes se une jam VETVETJA...Po,po vetvetja.
-e ku ka me mir tha dikush ..
Sigurisht qe nk ka i'u pergjigja rrufeshem ,sikur ato fjale do te me fluturonin nga goja .Pastaj shtova edhe nje fjali te fundit qe ne te vertet edhe një njeri i thjesht do ta kuptonte : Nuk ka me mir se të jesh vetvetja.
Të pakten kësaj bote llafazane nuk do t'i mjaftonte e tërë jeta te kuptonte se kush jam une ne te vertet ,prandaj zgjodha rrugën me te shkurter ,te jem vetvetja qe e gjithe kjo bote lajkataresh te mund te kuptonin ne nje dite te vetme se kush jam une ne te vertet..nese do t perfitonin dicka nga kjo gje do te isha krenar ..e nese jo ..do i lija te vazhdonin rrugen e tyre te smirës ne kete bote te pafundme..
-por a do t jesh gjithmon kaq optimist dhe kaq ne forme..do thoshte ndonje njeri ashtu rendom, i cili esht lodhur nga jeta dhe nk ka kurajo te luftojë.Dhe une natyrshem ashtu sic do t me vinte pergjigja nga qelizat e neuroneve te rilindura dhe "plot lëng" do t'i thosha: Unë jam ky qe jam dhe nk do te ndryshoj kurre .Jam optimist ,i forte perball jetes dhe sfidant n çdo kohe .Jam ai qe merzitet per gjera t vogla. AI qe ben mire edhe kur te tjeret i bejn keq.Ai qe perpiqet t'i nxjerr ne pah cilësitë me fisnike njerezve "te sakatosur" nga jeta, dhe cilesitë me te shëmtuara njerëzve qe e konsiderojn veten fuqiplotë.Sigurisht Jam edhe ai personi i thjeshte qe pëlqen artin , si dhe adhuron muziken e pikturen .Por a do të të mjaftonin ty kaq pak cilesi, si qenia me vetëdijen m te larte ne planet te kuptoje se kush jam unë ne te vertet? Sigurisht qe jo.Çdo njeri eshte nje bote më vete, një labirinth i pafund dhe i pazbuluar ku mund te futesh plot frik nga hijet e mendimeve gjykuese dhe te dalesh i lumtur sikur te kishe pare çdo gje, ose e kunderta.Shpesh here nk mjafton nje jetë per te njohur dikë , dhe shumë herë te tjera te mjafton vetëm nje dite te kuptosh se çfare njeriu eshte ai qe ti ke perball dhe mund te kalosh nje jete të tërë.Por unë e kam gjetur zgjidhjen time .Me duket se ate zgjidhje e nxorra diku larg nga xhepi i kujtimeve te pafundme ne nje dite dimri te ftohtë dhe ne ate moment kuptimplote i thash botes se une jam VETVETJA...Po,po vetvetja.
-e ku ka me mir tha dikush ..
Sigurisht qe nk ka i'u pergjigja rrufeshem ,sikur ato fjale do te me fluturonin nga goja .Pastaj shtova edhe nje fjali te fundit qe ne te vertet edhe një njeri i thjesht do ta kuptonte : Nuk ka me mir se të jesh vetvetja.
Të pakten kësaj bote llafazane nuk do t'i mjaftonte e tërë jeta te kuptonte se kush jam une ne te vertet ,prandaj zgjodha rrugën me te shkurter ,te jem vetvetja qe e gjithe kjo bote lajkataresh te mund te kuptonin ne nje dite te vetme se kush jam une ne te vertet..nese do t perfitonin dicka nga kjo gje do te isha krenar ..e nese jo ..do i lija te vazhdonin rrugen e tyre te smirës ne kete bote te pafundme..
KLAJDI MURATI
0 comments:
Post a Comment