Dhe ajo rrinte ulur diku per te kuptuar thellesine e qenies se saj ...Ende nuk kuptonte kush ishte .Zhytej ne mijera komplekse dhe serish nuk arrinte ta zhvishte ate mantel te erret qe ia mbyste shpirtin prej kohesh .Ishte si te thuash nje model ajsbergu ku imazhi i saj perfaqesonte pjesen siperfaqesore ,ndersa brendesia e saj ishte po aq e erret dhe e fundosur thelle ne ujerat e nje brishtesie te thelle .Kishte nje buzeqeshje te embel por vuante shume .Te thuash se e lendonte ndokush do ishte krejt gabim .Jo ajo vuante prej vetes .Donte te ishte ndryshe nga te tjeret dhe mundohej per kete e pastaj stermundohej te binte ne nivelin e normalitetit.E konsideronte veten te papjekur dhe per kete arsye adhuronte shpesh te leshonte metastazat e idealizimit per nje realitet ndryshe .Brishtesia dhe melankolia ia trazonin aq shume imagjinaten saqe jo pak here shperthente ne skena histerizmi .
Perfundonte gjithnje duke krijuar situata iluzioni.E madje jo pak here trembej mos vuante nga nje semundje e tmerrshme .Ketu i lindte deshira te behej dikush .Dikush qe te sheronte veten e saj nga ankthet iluzionet e teperta .Mbase kishte nevoje per te dashuruar ,por ajo i shmangej kesaj ,i shmangej sepse e kish kuptuar qe kishte mjaft egoizem ne subkoshience dhe smund te donte njeri aq thelle .Ndersa nga ana tjeter sduronte te shihte njerez te vuanin .Per cudi kishte dashuri te ekzagjeruar per momentet qe kalonte me familjen .Hynte aq thelle ne cdo ide duke tjetersuar me patjeter ate qe e shihte si dicka normale .E per me teper e dashuronte jeten fort .Ia lejonte vetes padashur ate mendimin sesi ajo nje dite nuk do te mund te jetonte me .Si nuk do merrte me fryme ?Dhe me pas e kapte nje ankth kaq i fuqishem saqe furishem largohej dhe mundonte te kapej diku per te larguar makthin e saj .Kishte shpresa se nje dit dikush do ta adhuronte me gjithe kompleksitetin e skajshem ....
0 comments:
Post a Comment